† Prof. ir. L.H.M. Huydts

Erelid van Vereeniging in de periode van 10 okt 1935 - 23 dec 1974

Léon Hubert Marie Huydts werd in 1890 geboren te Maastricht. Na de HBS te hebben doorlopen studeerde hij elektrotechniek in Delft, waar hij in 1914 het ingenieursdiploma verwierf. Hij was anderhalf jaar werkzaam bij Brown Boveri te Mannheim. In 1916 keerde hij naar Nederland terug waar hij een assistentschap aanvaardde bij het practicum draadloze telegrafie en telefonie van de Subafdeling Elektrotechniek. Hij begon zich te interesseren voor de eigenschappen van elektronenbuizen (destijds radiolampen genoemd) en daarmee betrad hij het terrein van de elektronica, dat hij zijn verdere leven trouw zou blijven. In 1918 werd hij bevorderd tot conservator en kreeg hij de opdracht een radiolaboratorium in te richten. Hij behoorde tot de weinigen in de Afdeling die in de twintiger en dertiger jaren zich bezig hielden met wetenschappelijk onderzoek. Het bekendste resultaat van zijn onderzoek was een toongenerator die werkte volgens het heterodyne-principe.

In 1929 werd de hoogleraar in de 'zwakstroomvakken' Van der Bilt lid van de Tweede Kamer der Staten Generaal, in verband waarmee hij volgens wettelijke regels op nonactief werd gesteld. De vakken op het gebied van draadgebonden communicatie kwamen in handen van de pasbenoemde prof. Bähler. Huydts werd in 1932 bevorderd tot lector. Hij kreeg de radiovakken te onderwijzen. Zijn toenemende inspanningen voor het onderwijs gingen wel ten koste van zijn onderzoekactiviteiten. Toch wist hij nog genoeg onderzoek te verrichten om zijn onderwijs in een snel groeiend vakgebied te blijven aanpassen aan de stand van de techniek. Zijn voornaamste aandachtsgebied bleef de toepassing van elektronica in de meettechniek, een terrein dat later aangeduid zou worden met de benaming 'Instrumentele Elektronica'. Belangrijk werk verichtte hij onder andere op het gebied van de biomedische meettechniek. Hij pionierde voorts in het gebruik van polaire fuguren als hulpmiddel in de analyse van teruggekoppelde versterkerschakelingen.

In 1946 werd hij benoemd tot hoogleraar. Zijn intreerede was getiteld: " Electronica als hulpmiddel voor metingen en wetenschappelijke onderzoekingen". Met Amerikaanse instrumenten en met goederen uit militaire dumpvoorraden bracht hij het in de oorlogsjaren vrijwel ontmantelde elektronica-lab weer op gang. In 1960 legde hij zijn ambt neer. Hij behoorde tot de eersten die er toe overgingen uitgewerkte collegehandleidingen samen te stellen. Voor verlies van toehoorders bij zijn colleges behoefde hij niet beducht te zijn, want deze waren immer boeiend en gelardeerd met interessante en verrassende demonstraties. Hij zei van zichzelf: "Ik ben geen goed spreker, maar wel een goed causeur." Een ander had zijn wijze van collegegeven niet beter kunnen karakteriseren. Huydts was een beminnelijk mens. Hij was trots op zijn Limburgse afkomst en verhaalde graag over zijn gelukkige jeugdjaren in Maastricht. Hij overleed in 1974 te Bergen op Zoom.