Erevoorzitters
Ereleden van Vereeniging
Prof. ir. H.B. Verbruggen
Erelid van Vereeniging sinds 1999
Considerans van P.C.H. Oudshoorn bij de installatie van prof. ir. H.B. Verbruggen als Erelid der Electrotechnische Vereeniging, uitgesproken op 8 juni 1999
Tijdens zijn studietijd aan de TH Delft, neemt student Verbruggen zitting in de jaarboekredactie van 1961-1962. Hij is dus al vroeg betrokken bij de ETV. Hoewel de elektrotechniek een serieuze aangelegenheid is, staan in zo'n Jaarboek altijd grappige uitspraken van betrokkenen, één ervan is van hem afkomstig. Er staat: "Maar we kunnen toch niet iedereen gaan bellen om hun telefoonnummer te vragen ?". Gelukkig was dat vóórdat hij professor werd. Hij studeerde in 1963 af aan de afdeling der elektrotechniek aan de TH Delft, in het laboratorium voor de regeltechniek. Hij werd in 1976 benoemd tot hoogleraar in de regeltechniek bij de bovenstaande afdeling, tegenwoordig faculteit geheten. Achtereenvolgens was hij werkzaam en vond onder zijn leiding onderzoek plaats op vele gebieden, waaronder digitale regelsystemen, adapterende regelsystemen, modelgebaseerd voorspellend regelen en het gebruik van vage verzamelingen, expertsystemen en neurale netwerken in real-time regelsystemen. Hij was vice-dekaan van de faculeit, voorzitter van de Afdeling Meet- en besturingstechnologie van het KIvI en hoofdredacteur van Journal A. Hij is betrokken bij een groot aantal internationale contacten zoals Tempus, Erasmus, Esprit, Comett en is voorzitter van het IFAC-committee Artificial Intelligence in Real-Time Control. Hij is in 1989 (mede)auteur van ruim 150 publicaties, waaronder 5 boeken.
In 1989-1990 gaat professor Verbruggen mee op ETV-studiereis naar Zwitserland, de Switch studytour. Uit zijn bijdrage aan het eindverslag blijkt dat hij deze reis een succes gevonden heeft. Van eind 1994 tot januari 1997 was professor Verbruggen vicedekaan van de faculteit. Ook in deze functie wist hij op vele momenten over de ETV te oreren, bijvoorbeeld als hij zich verloor in verhalen over de ETV bij de diploma-uitreikingen. Als vicedekaan greep hij veel mogelijkheden aan om de meningen van studenten te horen over zaken als onderwijs, de wijze van specialisatiekeuze en toekomstige ontwikkelingen in de elektrotechniek. In 1995 was hij dagvoorzitter bij het symposium computational intelligence. Voor dit symposium, dat een gedeelte van zijn vakgebied omvat, droeg hij vele ideeën en sprekers aan. Zonder de bijdrage van professor Verbruggen en zijn vakgroep was dit symposium nooit zo'n succes geworden.
Wellicht was de goede ervaring met Switch een reden dat hij voor de wereldreis tijdens het 18e lustrum enthousiast zijn hulp bood bij de realisatie ervan en zelf meegeweest is naar India, Singapore en Maleisië. Van deze Verne reis zijn een aantal anekdotes bewaard gebleven, waarvan ik er een paar zal aanhalen. Zo sprak hij 's ochtends na een goede whiskeyborrel ter gelegenheid van het afscheid van India de wijze woorden: "Toch wel ranzig, zo'n spijker in je kop". Misschien door zijn studententijd bij Virgiel, wilde hij dat de studenten een ander woord dan "ranzig" gingen gebruiken, namelijk "Braakhaft". Hierin is hij overigens nooit geslaagd. Een citaat van één van de deelnemers: "Op de weg van Bombay naar Bangalore, die via vele omzwervingen in een veel te kleine bus afgelegd is, heeft prof. Verbruggen zich voorbeeldig gedragen. In de eerste paar uur verbaasde hij zich nog wel enigszins over die paar studenten die wanneer de bus ergens stopte overal en nergens voedsel vandaan ritselden bij de plaatselijke bevolking die zich langs de weg had opgesteld om hun waren aan te bieden, maar al gauw stond hij zelf ook in de rij voor een zakje chips, stukje kokosnoot of wat dan ook". Een andere deelnemer vertelt: "Eén van de mooiste dingen was toch zijn uitspraak midden op de dag, 32 graden, dicht op elkaar geplakt, zwetend en dorstig: "En dan te bedenken dat ik nu op een reünistendag van Virgiel had kunnen zijn, een lekker koud biertje drinken."' Tot zover de citaten van Veme, waaruit blijkt dat hij zijn studententijd nooit helemaal ontgroeid is. Ook voor de meest recente reis, naar de Verenigde Staten, droeg hij vele mogelijke reisdoelen aan, en mogelijkheden om de financiën rond te krijgen, hoewel hij dit keer niet zelf deelnam.