† Prof. dr. ir. W.Th. Bähler

Erevoorzitter van Vereeniging in de periode van 12 jan 1955 - 8 jan 1984

Professor Bähler is één van de hoogleraren die gedurende zeer lange tijd het hoogleraarschap in de Afdeling der Elektrotechniek bekleed hebben en een duidelijke en herkenbare invloed hebben gehad op het profiel en het imago van de Afdeling.

Willem Theodoor Bähler werd in 1892 geboren te Groningen. Van 1911 tot 1916 studeerde hij elektrotechniek aan de Technische Hogeschool te Delft, waar hij na zijn afstuderen nog anderhalf jaar assistent bleef bij Prof. Hallo. Eind 1918 trad hij in dienst bij de Gemeentelijke Telefoondienst van Den Haag, waar hij actief betrokken was bij de uitbouw van het telefoonsysteem. Naast zijn dagelijkse werk zette hij zich aan een promotiestudie, die uitmondde in zijn dissertatie 'Theorie van het Electromagnetische Telefoonrelais' , een mathematische studie van de eigenschappen van deze destijds fundamentele bouwsteen van de telefonietechniek. Promotor was prof. Elias. In 1929 werd hij benoemd tot hoofdingenieur-afdelingschef, een functie die hij vanaf 20 mei 1930 combineerde met een extraordinariaat aan de TH. In 1932 trad hij als gewoon hoogleraar voltijds in dienst van de Hogeschool. Hij moderniseerde in hoog tempo het onderwijs in de draadgebonden telecommunicatie. Hij ontwikkelde een aantal collegevakken op dit terrein, zoals telefonie, waarin de grondslagen van de telefonische communicatie behandeld werden, kabeltelefonie, telefoonversterkers en automatische systemen. Door zijn inspanningen kreeg de Afdeling de beschikking over een aantal kleine modelcentrales volgens de opzet van de drie voornaamste in Nederland in gebruik zijnde systemen (Siemens, Bell en Ericsson), Ze zijn bewaard gebleven en ze maken thans deel uit van de studieverzameling van de faculteit. Ze werden met grote zorg en liefdevolle toewijding onderhouden door de heer L. S. van Wijk, die gedurende vele jaren technicus was bij het laboratorium van Bähler.

Bähler was één van de architecten van een nieuw studieprogramma, dat twee afstudeerrichtingen kende, waardoor ruimte werd geschapen voor een grondige opleiding voor de toekomstige telecommunicatie- ingenieurs. Naast zijn functie aan de TH bekleedde hij vele functies in de wereld van de telecommunicatietechniek, zowel nationaal als internationaal. Hij was lid van het IEC (International Electrotechnical Committee) en van de ITU (International Telecommunication Union). Voorts was hij lid van de Radioraad, buitengewoon lid van de Octrooiraad, lid van de Eerste Televisiecommissie (1936) en voorzitter van de Tweede Televisiecommissie (1948). Ook bekleedde hij het voorzitterschap van de Afdeling Elektrotechniek van het Koninklijk Instituut van Ingenieurs en was hij bestuurslid van de Vereeniging van Delftsche Ingenieurs.

Hij beschikte over uitnemende didactische gaven. Zijn colleges waren, in een tijd waarin de aandacht voor didactiek in het algemeen gering was, toonbeelden van helderheid en logische opbouw. Bij tentamens was hij niet gemakkelijk en wie slecht voorbereid een gokje waagde probeerde dat geen tweede keer. Echter, wie toonde de stof te beheersen kon terugzien op een boeiend tentamengesprek, dat meer inhield dan een overhoring.

Bähler was een zeer veelzijdig mens. Zijn grootste liefde was de kamermuziek; zelf was hij een verdienstelijk cellist.

In mei 1962 bereikte hij de 70-jarige leeftijd en nam hij afscheid van de Afdeling. Hij stierf op hoge leeftijd in 1984. De crematieplechtigheid verenigde een groot aantal leerlingen en collega 's uit de communicatiewereld om hem de laatste eer te bewijzen.